Kerry Moffit is al 41 jaar professioneel muzikant met optredens niet alleen in de V.S. maar ook in Europa, hij speelde met en schreef arrangementen voor allerlei groepen, van grote jazz orkesten tot kleine ensembles en hij verscheen als begeleider op meer dan 70 opnamen. Maar hij bracht nog nooit een album onder eigen naam uit, dit is zijn debuut als leider met zijn band Turning Cycles. Een van de redenen dat hij nooit bezig was met een eigen project was het feit dat hij bijna 25 jaar een trots lid was van de United States Air Force Band. Moffit trad aan in 1991 en gedurende zijn diensttijd speelde hij trompet in concertbands, jazz ensembles en pop/rock bands voor zowel militair als burger publiek. Geboren in Flint, Michigan, speelde Moffit in diverse bands en vervolgde zijn muzikale opleiding aan Michigan State University, na veel jaren van optredens wilde hij een nieuwe stap zetten in zijn carrière, zijn muziek collega’s raadde hem aan naar de mekka’s van de muziek New York of Los Angeles te gaan.

Maar met een groeiende familie om te onderhouden had hij behoefte aan meer zekerheid en een vaste bron van inkomen, zo belandde hij dus bij de Air Force. Hij bracht bijna 20 jaar van zijn dienstjaren door in Langley Air Force Base in Virginia, de oudste Air Force basis in het land. In 2010 werd hij aangesteld in Mons, België waar hij onder meer Music Director werd van het NATO Jazz Orchestra, een van de hoogtepunten tijdens zijn verblijf in Europa was zijn optreden als Artist- in – Residence tijdens het Lier Jazz Festival in België. Na 25 jaar in dienst en met bereiken van de rang van Master Sergeant zwaaide Moffit af in 2015, zoals hij zelf zei : “I loved the job and the people I worked with. My uniform still fits, and I would go back tomorrow if they let me”.

Sinds hij de dienst verliet, werkte Moffit als freelance muzikant en leraar, in zijn carrière werkte hij met talloze jazzartiesten zoals Bobby Shew, Chuck Mangione, Clark Terry, Arturo Sandoval etc. Hij speelde ook met verschillende ensembles op internationale festivals zoals het North Sea Jazz Festival en het Montreux Jazz Festival en hij verscheen op diverse albums. Voor dit album, zijn debuut (!) verzamelde hij een aantal topmuzikanten uit de Midwest onder de naam Turning Circles: Seth Ebersole op alt- en tenorsax, Rob Killips op trombone, Altin Sencalar op trombone, Arlene Pritchard McDaniel op Fender Rhodes, piano en Casio Privia, Luther Allison op Fender Rhodes, Terry Mewman op bas en Ian Levine op drums. De composities zijn zoals Moffit verklaart “Something old, something new, something borrowed, something blue”. “This I dig of you” van Hank Mobley, “Just a few” van Shorty Rogers, Woody Shaw’s “Katrina Ballerina” en Jimmy Van Heusen’s “But Beautiful”. De resterende 4 nummers zijn something new, allen nieuwe composities van Moffit die ook zorg droeg voor de arrangementen en de productie.

De klankkleur van het sextet is mede door de relatief grote bezetting behoorlijk breed en steekt harmonieus in elkaar, verwacht geen wereldschokkende avant-garde of free jazz van deze heren, maar zoals de nummerkeus al aangeeft hier hoor je perfect uitgevoerde mainstream c.q. neo bob jazz . Opvallend is dat de nummers van Moffit in niets onderdoen voor de klassiekers, in mijn oren zelfs verrassender klinken, middle-of-the-road is dit geenszins, gewoon lekker in het oor liggende muziek met uitstekende solisten, vooral het spel van Moffit is een lust om naar te luisteren, vloeiende tonen en veel bravour, hulde. Vooral in de fraaie ballad “Live, Love, Loss” laten de musici en in het bijzonder Kerry en Seth duidelijk horen dat ze flink boven het maaiveld uitsteken. “10-4 Jam” is ook een knappe compositie met zijn spannende intro op de piano met een ijzersterk ritme motief dat blijft terug komen. Afgesloten wordt er met oldtimer “But Beautiful” uit 1947 van Jimmy Van Heusen die door Moffit in een nieuw Westcoast jasje is gestoken, een fraai einde van een alleszins geslaagd album, we mogen blij zijn dat Kerry zijn uniform aan de wilgen moest hangen anders waren we verstoken gebleven van deze fraaie klanken.

Jan van Leersum.